«Табиғат жаратқан алқам-салқам болмайды, ол – әмісе әдемі, әмісе сүймейді, әрі шыншыл, әрі ақылды, сондықтан да адамдар секілді қа­те­леспейді. Табиғат – мәңгілік тірі, өтірік айтпауды, ал­дап-ар­бамауды табиғаттан үйрену керек, өйткені ОНЫҢ (таби­ғаттың) жүрегі таза. Табиғат бізді алдаған емес, тек өзі­мізді өзіміз ғана қан қақсатамыз, қан жоса қыла­мыз. Та­биғат қате жібермейді, егер «ақымақты» дүниеге кел­тірсе, онда сол ақымақтың да бір нәрсеге қажет бол­ғаны; Табиғатта АДАМНАН басқа артық нәсте жоқ, тек БІЗДЕР ғана жаратушының гармониялық берік байла­ныстағы тізбегіне кіре алмаймыз...»